Czym jest regresja wieku?

Ogólnie o koncepcji regresji wiekowej

After all these years of writing about and working with emotions from childhood, it may finally be time to clarify some more the term I use in virtually every other article. 🙂

Generally, the term “age regression” is used in several different meanings depending on the context and the approach. It is sometimes used as a term for guided visualization or a therapeutic approach that leads a client to discover traumatic childhood memories. In developmental psychology, the term describes periods in which children return to behaviors they have already grown out of, common in earlier stages of development, usually as an attempt to avoid difficulties and challenges in the present. Such a phase can take weeks, even months.

However, in our approach, “age regression” refers to the codzienne momenty budzenia się emocji z dzieciństwaw sytuacjach, które przypominają nam o czymś nierozwiązanym z przeszłości. Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że niektóre z ich reakcji emocjonalnych są dziecinne. Zdarza się to większości ludzi wiele razy dziennie, ale większość z tych momentów nie jest czymś szczególnie ważnym; to tylko krótkie i lekkie uczucie dyskomfortu i niepewności w związku z jakimś bodźcem z otoczenia.

Momenty regresji wiekowej stają się ważne, a nawet kluczowe dla jakości naszego życia, gdy są wystarczająco intensywne, aby negatywnie wpływać na nasze zachowanie wobec innych ludzi lub nas samych. Na przykład momenty dziecinnego gniewu skierowanego na ludzi, którzy nie są jego prawdziwą przyczyną; dziecinny wstyd lub poczucie winy, które mogą sprawić, że poczujemy się przygnębieni, odrętwiali i spowodować niezrównoważone zachowanie na własny koszt; arogancja, która ukrywa nieświadome dziecięce poczucie nieadekwatności; strach przed karą, jeśli staniemy w swojej obronie; lub zakochanie się w toksycznej osobie (zob: W co wierzy Twoja podświadomość na temat miłości?) …

Ewolucja, przetrwanie i uczenie się

The reason for such reactions is that we learn how to survive, how to be human beings, and how to adjust to our surroundings in early childhood, mostly in preschool. Evolution – primarily concerned with survival, not necessarily the quality of life – instilled in us the instinct to trust our parents and our early environment, and to seek their approval and belonging in order to survive. There are also children in which this instinct is less pronounced, but most children have it, and some may have a little too much of it.

We learn how to survive partly by imitating the adults around us and partly through our own experience – often through punishment, criticism, rejection, intimidation and even the violence we experience. A child also conducts many small experiments with his or her own behavior, unconsciously creating a growing database of which behaviors bring the most benefit for the smallest “price”, either physically or emotionally. What conclusions one draws depends largely on the everyday reactions of the environment, but also on our innate instincts such as the instinct of empathy and cooperation (which are not the same in everybody). Based on our accumulated experience in combination with our innate tendencies, we create our habits of spontaneous reactions to the environment.

Every day, whatever happens around us, our subconscious constantly compares the details of the current situation with the rich treasure trove of memories, and how we have learned to survive and avoid discomfort in similar situations in the past. Instead of trying to find an “original” solution in every situation, which would take our time and energy away from various other things, the more experience we have, the more our subconscious relies on previously learned and eventually automated solutions, including emotional reactions.

Kiedy więc stajemy w obliczu sytuacji, która przypomina nam coś podobnego z dzieciństwa, stare reakcje emocjonalne przypominają nam o tym, jak nauczyliśmy się przetrwać w podobnych sytuacjach, a emocje te mają tendencję do stymulowania zautomatyzowanych zachowań. Problem polega na tym, że te emocje, stworzone i przechowywane w bardzo młodym wieku, odzwierciedlają brak doświadczenia z dzieciństwa, błędne wnioski i często wady dzieciństwa (uzależnienie oraz niedorozwój fizyczny i intelektualny) w stosunku do środowiska.

That is why childish emotions and reactions are, most of the time, unrealistic, or at least unrealistic in relation to our adult abilities and range of choices, but our brains are most often unaware of this. Too bad evolution didn’t come up with some more adaptable learning principle, but perhaps it could have been worse, too.

Jak rozpoznać regresję wieku

Największy problem z regresją wieku nie polega nawet na tym, że emocje są nierealistyczne, ale na tym, że ludzie zazwyczaj nie są świadomi tego, co się faktycznie dzieje. Ludzie, którzy są zainteresowani samodoskonaleniem, są zwykle przynajmniej w pewnym stopniu zaznajomieni z podstawową koncepcją, choć zwykle znacznie łatwiej jest rozpoznać momenty regresji wieku z perspektywy czasu, po ich przejściu, niż w czasie, gdy się pojawiają. Jednak wiele osób nie zdaje sobie z tego sprawy i może być dość zaskoczonych odkryciem, że niektóre (jeśli nie wiele) z ich emocji są nierealistyczne i niepotrzebne.

Childish emotions, when they emerge, are usually much more intense than realistic and adult ones. Just as we as children are deeply immersed in our experiences, and our emotions are intense and simple, such intensity and immediacy of emotions are present even as they emerge decades later. It is logical that one would assume that the more intense the emotion, the more realistic it is. But in adulthood, the opposite is usually the case. (Not always, though, as I mentioned in the article “Dar strachu “).

Nie zdając sobie z tego sprawy i ufając swoim intensywnym emocjom, wiele osób psuje jakość życia sobie i innym, poprzez niepotrzebne konflikty (lub wycofywanie się), wewnętrzne bicie się, a nawet fizyczne liczenie się, w tym zabójstwa. To, co prawnicy w sądzie nazywają zmniejszona odpowiedzialność, I’d guess in most cases is related to uncontrolled childish emotions.

The variations in childish reactions are endless just as every personal past is unique. But once you understand what is going on, with a little exercise you can learn to recognize age regression in yourself fairly easily. Then even if you can’t resolve it on the spot, at least it will be easier to put such emotions aside for later rather than having them guide you. Here I will copy what I wrote in the article “Dojrzałość emocjonalna” on how to recognize childish emotions (because it’s useful to have this in more than one place):

Zdrowe lub dorosłe emocje to:

– odpowiedni in their intensity to the situation (in everyday situations, it’s usually mild discomfort, like a warning)

– Jesteśmy w stanie dostrzec złożoność sytuacji i różne perspektywy,

– Healthy emotions motywować Daj nam energię do odpowiedniego i konstruktywnego działania,

– We usually have no problem wyrażanie ponieważ te części nas były w stanie dojrzeć, ponieważ mogły zostać rozpoznane i wyrażone w naszych rodzinach. (Możemy jednak odczuwać problemy i napięcie, jeśli nasze dorosłe emocje są zmieszane z niezdrowymi uczuciami i poczucie winy. Jest to najbardziej powszechne, ponieważ wiele osób uczy się w młodym wieku poczucia winy, jeśli szczerze wyrażają swoje uczucia).

– There is brak napięcia i dyskomfortu gdy sytuacja zostanie rozwiązana

– There is no black or white attitude, we postrzegać obie strony historii. WJesteśmy w stanie postrzegać drugą osobę jako złożoną istotę ludzką i oddzielić jej osobowość od jej zachowania (odrzucenie zachowania bez odrzucenia osoby).

– We nie czuć się upokorzonym lub źle o sobie, ani nie czujemy potrzeby upokarzania lub ranienia innych.

Niezdrowe (dziecinne) emocje, lub te, które charakteryzują regresję wiekową, są:

– either nadmiernie intensywny lub stłumiony

– The ideas and thoughts that accompany them are simplified, generalized, “either – or”

– They often include an konflikt wewnętrznyzazwyczaj pomiędzy poczucie winy (może to moja wina) i wstyd (Zachowałem się głupio) po jednej stronie i złość (Nie mają prawa mnie tak traktować, powinienem im powiedzieć, na co zasługują!), któremu towarzyszą nieprzyjemne doznania cielesne. Ten konflikt może utrzymywać się long after the unpleasant situation is over. Even if you are objectively right, such emotions can show you that there is a part of you that either is frightened or feels guilty. Some childish emotions can feel good temporarily (arrogance, spite…) but the inner conflict remains.

– These inner conflicts pochłaniają energię a jeśli się przedłuża, powoduje stres i zmęczenie

– You feel that you are (primarily) prawoi druga osoba (przede wszystkim) niewłaściwy (czasami na odwrót, chociaż jest to bardziej powszechne w przypadku dzieci lub osób bardzo niepewnych siebie).

– You feel niewygodne i wątpliwe o sobie, co może motywować do krytykować i znaleźć jeszcze więcej wad w innych ludziach.

Co z tym zrobić?

With some introspection, most people can learn to recognize age regression relatively quickly. The problem is that even when we know an emotion is childish, it is still much easier to give in to it than to resist it. Another common mistake is to try to fight these emotions and push them down. So what to do if we should neither indulge or suppress them? One nice quote from an author I forgot: “Emotions are like children: you won’t let them behind the wheel, but you won’t put them in the trunk, either.”

Wypróbuj następujące rozwiązania:

– Recognize that a particular emotion is actually a memory, a reakcja na przeszłośćnie teraźniejszość

– Try to identify of what (or whom) does the situation or the person who triggered the emotion remind you

– Remind yourself that you are an adult and have far more choice, knowledge and experience than when you were a child

– Connect with a child part of you which is overwhelmed with emotion, convey to that part of yourself a sense of support, protection, and especially a sense of self-worth

– Think of a parent (or a healthier version of a parent) supporting you, or perhaps a good friend or some quality authority as support.

Jeśli dana emocja jest uporczywa i często pojawia się w Twoim życiu, prawdopodobnie jest konsekwencją traumy lub trudnego emocjonalnego przywiązania z dzieciństwa. Potrzebna jest wtedy bardziej złożona praca, aby zająć się traumą i związanymi z nią relacjami oraz zbudować nowe wzorce emocjonalne.

When I first dived into the sea of ​​psychological literature, it was a great relief and inspiration for me to learn that most of the heavy emotions are neither realistic nor necessary, and that such emotions and beliefs can change. Maybe for some of the (newer) readers, this might be a revelation too.

Powiązane artykuły:

Obserwowanie uczuć

Logika emocjonalna

Kiedy ludzie boją się własnych emocji

Wszystkie artykuły 
Coaching online

Nasz kanał YouTube