Rodzicielstwo, kontrola i poczucie winy

Potrzeba kontroli

Niektóre z zadań odpowiedzialnych rodziców to nauczanie, kierowanie, wspieranie, a w niektórych sytuacjach kontrolowanie swoich dzieci. Jeśli jednak dana osoba utknie w tej roli i zastosuje tę postawę wobec dorosłych wokół siebie, spowoduje stres i konflikty dla siebie i innych, niezależnie od tego, jak dobre są jej intencje.

Niektórzy ludzie decydują się na posiadanie dzieci częściowo z powodu potrzeby kontrolowania kogoś, kształtowania kogoś w sposób, który uważają za odpowiedni. Dla takich osób dziecko może być jedyną osobą, na której mogą bez przeszkód realizować swoją potrzebę kontroli. Zobaczysz, jak śledzą każdy ruch swojego dziecka, wykrzykując statystycznie około trzech słów krytyki na minutę. Za takim zachowaniem zwykle kryje się ogromna strach przed utratą kontroli.

Możemy przypuszczać, że taki strach rozwinął się w chaotyczne i zagmatwane środowisko dzieciństwa. Być może osoba ta jako dziecko została zmuszona do opieki nad rodzicami lub innym członkiem rodziny, w wieku, w którym była niedoświadczona, bezbronna i całkowicie nieprzygotowana do takich obowiązków. Być może obserwowali rodziców, którzy mieli obsesję na punkcie doskonałości i szczegółów, lub byli narażeni na ekstremalne traumy, takie jak znęcanie się lub wojna. Poczucie, że zagrożenie chaosem i całkowite zagubienie, tacy ludzie będą zrobić wszystko, aby zwiększyć swoje poczucie bezpieczeństwa, zaniedbując uczucia i potrzeby ludzi wokół siebie jako mniej ważne.

Such children usually grow up into very responsible but rigid people – perfectionists. Every dissonance with their habits and rules they will perceive as a threat. They will often try to narzucają innym swoje przekonania i styl życia. Interpretują brak zgody jako brak szacunku, ale postrzegają własną krytykę i natrętne zachowanie jako uzasadnione. Mogą mieć skłonność do zachowań obsesyjno-kompulsywnych, szantaż emocjonalny oraz manipulacja.

Bardzo często takie osoby traktować innych ludzi jak dziecizwłaszcza osoby młodsze od nich. Nie będą cenić Twojej opinii na tyle, by wziąć ją pod uwagę. Mogą postrzegać innych ludzi jako słabszych, mniej silnych, mniej rozsądnych i zdolnych (być może ich rodzice naprawdę tacy byli). Mogą czuć, że mają prawo do łamią zasady, których przestrzegania oczekują od innych – just like many parents do with children. When other people disagree, they can perceive it as childish disobedience. Then they will often react with strong criticism and rage on the border of a childish fit. That is not surprising – because their fear originated in childhood.

Brzmi znajomo?

Jesteś dzieckiem lub pracownikiem kogoś takiego? Jeśli dorastałeś z takim rodzicem, you have probably developed a feeling that whatever you do is not good enough. More important, your opinion is easy to influence and sway, it’s easy for people to convince you that you are wrong, because zostałeś wyszkolony, by nie ufać swoim uczuciom i wewnętrznemu głosowi.. Możesz cierpieć z powodu chronicznego poczucia winy i chronicznego zwątpienia w siebie. Możesz nie być w stanie czuć się dobrze z odmiennymi opiniami, nawykami i potrzebami innych ludzi. Możesz postrzegać różnice jako zagrożenie. Ostatecznie, aby uniknąć tych problemów, możesz przyjąć zachowanie, które wywołało twój strach i poczucie winy: sztywność i krytycyzm..

In such a situation, it’s most important to nauczyć się ufać swojemu wewnętrznemu głosowi and inner truth. It is that “gut feeling” that you often ignore and often regret ignoring. You also need to recognize when is your inner voice masked by fear, anger or hope, and distinguish one from another. A healthy feeling of inner truth is usually pleasant – some kind of warmth, peace and innocence. Perhaps your inner voice is underdeveloped because of neglect, or buried deep beneath layers of fear, guilt and false identities? It is not lost forever. You will need time and practice, but you can develop it again.

Jeśli ludzie wokół ciebie próbują wzbudzić w tobie poczucie winy lub zmanipulować cię, będziesz musiał ciągle przypominać sobie o tym poczuciu niewinności i wewnętrznego spokoju. To centrum spokoju może być jedynym mocnym punktem, na którym możesz się oprzeć, gdy zostaniesz oskarżony o złe intencje i złą osobowość z powodu drobnych błędów. Kiedy jesteśmy dziećmi, ufamy dorosłym bardziej niż sobie, nawet jeśli ich zachowanie jest przesadzone i niesprawiedliwe. Konsekwencje mogą pozostać z nami nawet w dorosłym życiu. Musisz powracaj do swojego spokojnego centrumPrzypomnij sobie o nich, gdy poczujesz się zagubiony i niewystarczająco dobry. To pierwszy krok do wspierania siebie i budowania poczucia własnej wartości.

Controlling, “parental” personalities will inevitably alienate most people, their own children in particular. They will end up frustrated, disappointed and blaming others. Dostrzeganie własnych błędów jest dla nich jak rozpadanie się.ponieważ zagraża to solidnej i stabilnej strukturze przekonań, która wydawała się umożliwiać przetrwanie i zdrowie psychiczne w dzieciństwie. Przyznanie się do błędu może wywołać dosłownie egzystencjalny strach.

Such a person can change only if they really want it, not just because of others’ demands (same as with other emotional issues), and if they work with their emotions intensely and continuously. If they don’t, they will be able to see your point of view only in case of milder version of this pattern. In most cases, your efforts will be in vain. Unfortunately, sometimes the only thing you can do is to let go and decrease or discontinue contact with that person. It’s important not to do it aggressively, but in a calm, yet firm way. Avoid reducing their motivation to take responsibility for their behavior.

Powiązane artykuły:

Jak stanąć w swojej obronie

Zdrowe relacje rodzinne

Jak rozpoznać szantaż emocjonalny?

Wszystkie artykuły 

Coaching online