Rodzicielstwo, kontrola i poczucie winy

Potrzeba kontroli

Niektóre z zadań odpowiedzialnych rodziców to nauczanie, kierowanie, wspieranie, a w niektórych sytuacjach kontrolowanie swoich dzieci. Jeśli jednak dana osoba utknie w tej roli i zastosuje tę postawę wobec dorosłych wokół siebie, spowoduje stres i konflikty dla siebie i innych, niezależnie od tego, jak dobre są jej intencje.

Niektórzy ludzie decydują się na posiadanie dzieci częściowo z powodu potrzeby kontrolowania kogoś, kształtowania kogoś w sposób, który uważają za odpowiedni. Dla takich osób dziecko może być jedyną osobą, na której mogą bez przeszkód realizować swoją potrzebę kontroli. Zobaczysz, jak śledzą każdy ruch swojego dziecka, wykrzykując statystycznie około trzech słów krytyki na minutę. Za takim zachowaniem zwykle kryje się ogromna strach przed utratą kontroli.

Możemy przypuszczać, że taki strach rozwinął się w chaotyczne i zagmatwane środowisko dzieciństwa. Być może osoba ta jako dziecko została zmuszona do opieki nad rodzicami lub innym członkiem rodziny, w wieku, w którym była niedoświadczona, bezbronna i całkowicie nieprzygotowana do takich obowiązków. Być może obserwowali rodziców, którzy mieli obsesję na punkcie doskonałości i szczegółów, lub byli narażeni na ekstremalne traumy, takie jak znęcanie się lub wojna. Poczucie, że zagrożenie chaosem i całkowite zagubienie, tacy ludzie będą zrobić wszystko, aby zwiększyć swoje poczucie bezpieczeństwa, zaniedbując uczucia i potrzeby ludzi wokół siebie jako mniej ważne.

Takie dzieci zwykle wyrastają na bardzo odpowiedzialnych, ale sztywnych ludzi - perfekcjonistów. Każdy dysonans z ich nawykami i zasadami będą postrzegać jako zagrożenie. Często będą próbować narzucają innym swoje przekonania i styl życia. Interpretują brak zgody jako brak szacunku, ale postrzegają własną krytykę i natrętne zachowanie jako uzasadnione. Mogą mieć skłonność do zachowań obsesyjno-kompulsywnych, szantaż emocjonalny oraz manipulacja.

Bardzo często takie osoby traktować innych ludzi jak dziecizwłaszcza osoby młodsze od nich. Nie będą cenić Twojej opinii na tyle, by wziąć ją pod uwagę. Mogą postrzegać innych ludzi jako słabszych, mniej silnych, mniej rozsądnych i zdolnych (być może ich rodzice naprawdę tacy byli). Mogą czuć, że mają prawo do łamią zasady, których przestrzegania oczekują od innych - tak jak wielu rodziców robi to z dziećmi. Kiedy inni się z nimi nie zgadzają, mogą postrzegać to jako dziecinne nieposłuszeństwo. Wtedy często reagują silną krytyką i wściekłością na granicy dziecinnego zachowania. Nie jest to zaskakujące - ponieważ ich strach pochodzi z dzieciństwa.

Brzmi znajomo?

Jesteś dzieckiem lub pracownikiem kogoś takiego? Jeśli dorastałeś z takim rodzicemPrawdopodobnie masz poczucie, że cokolwiek robisz, nie jest wystarczająco dobre. Co ważniejsze, łatwo jest wpłynąć na twoją opinię i przekonać cię, że się mylisz, ponieważ zostałeś wyszkolony, by nie ufać swoim uczuciom i wewnętrznemu głosowi.. Możesz cierpieć z powodu chronicznego poczucia winy i chronicznego zwątpienia w siebie. Możesz nie być w stanie czuć się dobrze z odmiennymi opiniami, nawykami i potrzebami innych ludzi. Możesz postrzegać różnice jako zagrożenie. Ostatecznie, aby uniknąć tych problemów, możesz przyjąć zachowanie, które wywołało twój strach i poczucie winy: sztywność i krytycyzm..

W takiej sytuacji najważniejsze jest, aby nauczyć się ufać swojemu wewnętrznemu głosowi i wewnętrzna prawda. Jest to "przeczucie", które często ignorujesz i często żałujesz, że je zignorowałeś. Musisz także rozpoznać, kiedy twój wewnętrzny głos jest maskowany przez strach, złość lub nadzieję i odróżnić jedno od drugiego. Zdrowe poczucie wewnętrznej prawdy jest zazwyczaj przyjemne - jest w nim ciepło, spokój i niewinność. Być może Twój wewnętrzny głos jest słabo rozwinięty z powodu zaniedbania lub zakopany głęboko pod warstwami strachu, poczucia winy i fałszywych tożsamości? Nie jest on utracony na zawsze. Będziesz potrzebował czasu i praktyki, ale możesz go ponownie rozwinąć.

Jeśli ludzie wokół ciebie próbują wzbudzić w tobie poczucie winy lub zmanipulować cię, będziesz musiał ciągle przypominać sobie o tym poczuciu niewinności i wewnętrznego spokoju. To centrum spokoju może być jedynym mocnym punktem, na którym możesz się oprzeć, gdy zostaniesz oskarżony o złe intencje i złą osobowość z powodu drobnych błędów. Kiedy jesteśmy dziećmi, ufamy dorosłym bardziej niż sobie, nawet jeśli ich zachowanie jest przesadzone i niesprawiedliwe. Konsekwencje mogą pozostać z nami nawet w dorosłym życiu. Musisz powracaj do swojego spokojnego centrumPrzypomnij sobie o nich, gdy poczujesz się zagubiony i niewystarczająco dobry. To pierwszy krok do wspierania siebie i budowania poczucia własnej wartości.

Kontrolujące, "rodzicielskie" osobowości nieuchronnie zrażą do siebie większość ludzi, a w szczególności własne dzieci. Skończy się to frustracją, rozczarowaniem i obwinianiem innych. Dostrzeganie własnych błędów jest dla nich jak rozpadanie się.ponieważ zagraża to solidnej i stabilnej strukturze przekonań, która wydawała się umożliwiać przetrwanie i zdrowie psychiczne w dzieciństwie. Przyznanie się do błędu może wywołać dosłownie egzystencjalny strach.

Taka osoba może się zmienić tylko wtedy, gdy naprawdę tego chce, a nie tylko z powodu żądań innych (tak samo jak w przypadku innych kwestii emocjonalnych) i jeśli intensywnie i stale pracuje ze swoimi emocjami. Jeśli tego nie zrobi, będzie w stanie zobaczyć twój punkt widzenia tylko w przypadku łagodniejszej wersji tego wzorca. W większości przypadków twoje wysiłki pójdą na marne. Niestety, czasami jedyną rzeczą, jaką możesz zrobić, jest odpuszczenie i zmniejszenie lub zaprzestanie kontaktu z tą osobą. Ważne jest, aby nie robić tego agresywnie, ale w spokojny, ale stanowczy sposób. Unikaj zmniejszania motywacji tej osoby do wzięcia odpowiedzialności za swoje zachowanie.

Powiązane artykuły:

Jak stanąć w swojej obronie

Zdrowe relacje rodzinne

Jak rozpoznać szantaż emocjonalny?

Wszystkie artykuły 

Coaching online