W co wierzy Twoja podświadomość na temat miłości?

Jeśli zadasz sobie pytanie Czego nauczyłeś się od swoich rodziców o miłości? – from each of them separately, as well as from their relationship – you could come to interesting insights. But our conscious answers are just the top of the iceberg, while most of our emotional patterns become obvious (or not) only when triggered by specific external circumstances.

On a conscious level, all of us (or at least all of us “normal” people) desire warm, genuine, mutual relationships, hopefully balanced in terms of power. In reality, most people recognize with time that they are repeatedly attracted to a specific type of unhealthy relationship: perhaps relationships full of anger, mistrust, unpredictability, control, detachment, unavailability, criticism… no matter what their conscious minds want. We might even have a feeling that such a relationship was somehow “fated”, and might not feel attracted to potential partners who are warm, reliable, responsible and available. Why?

Our basic, deepest impressions about love and closeness are created in early childhood, with parents. “Love” by itself is quite an abstract word, but for a small child love primarily means a sense of bezpieczeństwo, więź i przynależność. Małe dziecko nie może nie potrzebować i nie poszukiwać tego uczucia. Jeśli brakuje zdrowej miłości, małe dziecko będzie dążyć do znalezienia poczucia bezpieczeństwa i więzi w jakichkolwiek zachowaniach rodziców, bez względu na to, jak niezdrowe by one nie były.

For babies and toddlers, their parents are literally a “higher power”, some sort of gods, even if small children have no concept of religion (but, as I wrote gdzie indziejReligie często opierają się na naszych doświadczeniach z rodzicami lub na tym, czego od nich oczekujemy.) Rodzice są całym światem, rodzice są źródłem życia i przetrwania, rodzice rozciągają się na pół horyzontu. Małe dzieci mają intensywny, głęboki instynkt pozostawania w kontakcie z rodzicami i ufania im.

Dziecko nie ma doświadczenia ani perspektywy, ani nawet rozwiniętego racjonalnego umysłu, aby obiektywnie ocenić i wyjaśnić niezdrowe zachowania rodziców. Podczas gdy większość dzieci ma zdrowy instynkt dotyczący tego, jakiego rodzaju miłości potrzebują, potrzeba poczucia więzi z rodzicami jest zwykle silniejsza niż te instynkty. Dziecko będzie próbowało znaleźć poczucie miłości i przynależności we wszystkim, co pochodzi od rodziców, even if it’s neglect or abuse. Manipulation can be especially difficult to resist, as even adult people sometimes have trouble resisting it.

Children of unhealthy parents will grasp at straws – at any glimmer of hope, or precious moments of relief, or anything parents are willing to give, regardless of conditions and the price to be paid. This is particularly true for naturalnie bardziej wrażliwe, empatyczne dziecilub dzieci, które z natury są bardziej podatne na lękowy styl przywiązania. (Zobacz: Style i zaburzenia przywiązania oraz sposoby ich leczenia.)

Matka jest podstawowym źródłem miłości w pierwszym roku życia. The deepest foundation of a child’s sense of self is usually created within those first months of the relationship with the mother. Somewhat later, in the period of developing sexual identity, usually the parent of the opposite gender comes into focus and the child tries to connect to that parent in whatever way. Considering that for boys mother is not only the primary source of love, but also the parent of the opposite gender, the relationship with mother might be even more detrimental than for girls in shaping expectations of close relationships. (I’m not sure how it works for not-straight children – if you have experience, I’m interested to hear about it.) One way or the other, people whose mother was unhealthy have it worse than people whose father was the more problematic one. Not to mention if both parents were toxic.

Even when children are able to recognize their parents’ behavior is not healthy, mają nadzieję, że rodzice w końcu się opamiętają and become loving and accepting. A child can be aware how love is possible with just a little more understanding, and they have trouble understanding why is it so difficult for parents to make that little switch in perception and behavior. (This is not so easy to understand even from an adult perspective, let alone from a child’s!) Similar like with “Stockholm’s syndrome”, if toxic behavior is followed by some kind of relief – if a parent after a period of yelling, violence or neglect comes to their senses (or, comes back from age-regressed into adult state of mind) and tries to apologize or make things right to the child – the child can become even more bonded to that hope than they would in different circumstances bond to a healthy, reliable parent. In such a way, the child also bonds to a similar kind of feelings and behaviors in close relationships.

Nieważne, jak bardzo jesteśmy dorośli, we still carry within ourselves the early impressions of what family and home meant to us – what did our child brain learn to associate with belonging, connectedness and security. This might not be obvious in most of our adult activities and roles which don’t call for a high level of intimacy (although it can sometimes show in close friendships). But kiedy szukamy głębokiej intymnościNieświadomie polegamy na wrażeniach z wczesnego dzieciństwa, które nas prowadzą.

Czy możesz sobie wyobrazić, że miłość oznacza akceptację, zaufanie, zrozumienie, równowagę, wolność bycia najpiękniejszym (od wewnątrz) sobą? Świadomie, być może tak, ale jeśli twoi rodzice byli krytyczni, lekceważący, nieprzewidywalni lub kontrolujący, gdy zaoferowano ci zdrową miłość, możesz poczuć, że ciepła, przystępna, spokojna, niezawodna osoba po prostu doesn’t love you the right way, or doesn’t offer the intensity, suspense and struggle you associate with love. You might even feel jakbyś zdradził, porzucił swoich rodziców, gdybyś zaakceptował zdrową miłość and happiness. Many people don’t allow themselves to be happier than their parents.

W zależności od konkretnych doświadczeń z rodzicami i okoliczności dorastania, mogłeś nauczyć się kojarzyć miłość z jednym lub kilkoma z poniższych uczuć i zachowań:

• • • Kontrola. Ludzie, którzy dorastali z chaotycznymi, niewiarygodnymi rodzicami, a także ludzie, którzy dorastali z nadmiernie surowymi, krytycznymi i karzącymi rodzicami, jako dorośli mogą szukać bezpieczeństwa, ulgi i miłości w jakiejś formie przesadnej kontroli. Niektórzy z nich czują się bezpiecznie i komfortowo dzięki znalezienie kogoś innego kto będzie sprawował kontrolę (a tym samym ponosił ciężar odpowiedzialność i potencjalnie poczucie winy). Inni czują się bezpieczni, kochani i doceniani tylko jeśli mają kontrolę (w przeciwnym razie obawiają się bezradności i chaosu). Cena okazjonalnych konfliktów, tłumienia emocji i krytyki może wydawać się akceptowalna. Nawet jeśli taka relacja może czasami wydawać się stabilna, nic tak niezrównoważonego nie może mieć dobrych konsekwencji. Jeśli nie, kontrola prowadzi do stagnacji i utraty wielu szans na pozytywne zmiany, kwestionowanie, uczenie się poprzez nowe doświadczenia i stawianie czoła tłumionym emocjom.

• • • Poczucie winy, strach, wstyd. Jeśli dorastałeś z nadmiernie wymagającymi, krytycznymi i karzącymi rodzicami, być może poczucie winy, strach i wstyd były twoim sposobem na nawiązanie z nimi kontaktu i zapewnienie sobie pewnego rodzaju relacji. Być może poczucie winy, strach i wstyd nadal sprawiają, że czujesz się bezpiecznie, meaning you feel they prevent you from committing mistakes and risking important relationships. Then people who make you feel guilty, fearful or ashamed might, paradoxically, appear safer in your mind than people who give you freedom to be yourself – because you don’t trust yourself (i innych) na tyle, by zaakceptować taką wolność.

• • Samotność, smutek, tęsknota. Jeśli twoi rodzice byli emocjonalnie lub fizycznie nieobecni lub niedostępni, nawet samotność, smutek i tęsknota mogą stanowić pewnego rodzaju wsparcie. komfort i poczucie więzi. Ten rodzaj komfortu opiera się na nadziejanawet jeśli nadzieja jest iluzją. (Zobacz: When Hope is a “Negative” Emotion.) Dostępni, ciepli, przystępni ludzie oznaczają rezygnację ze znajomych, przyjemnych uczuć nadziei i tęsknoty. Bez względu na to, jak mdłe i niespełniające może być to, co znane, może wydawać się bezpieczniejsze i bardziej naturalne niż nieznane.

• • Gniew i pogarda. If parents were manipulative, suffocating, childish, needy, and also in other toxic circumstances where a child wasn’t frightened or shamed enough to feel and express anger, such anger can remain within a person and come out in context of close relationships. This is often related to the dismissive-avoidant attachment disorder (artykuł) i strach przed intymnością (artykuł), because love is perceived as dangerous to one’s own identity and boundaries. If you feel anger and resistance when a (potential) partner tries to come close or desires anything from you, you probably don’t feel safe to set good boundaries, or you feel that if you open up emotionally, it will be used against you. You might seek safety in separation and being alone, but it’s not a solution, just an illusion of a solution.

• • • Potrzeba uratowania kogoś/zasłużenia na miłość. Unhealthy, unhappy parents who need help, or parents who are cold, dismissive, difficult to please, can make a child feel the need to prove themselves and earn love – whether by trying to help the parents, or by trying to prove their own abilities and qualities. Such a person can learn to feel wyjątkowy i ważny jeśli odnoszą sporadyczne sukcesy i mogą znaleźć miłość, na którą trudno zasłużyć bardziej wartościowy than love which is available and doesn’t require struggle, i.e., people who love them as they are. Even if they never succeed in proving themselves or saving someone, even if “earning” love requires fulfilling very unrealistic criteria or sacrificing their own important needs, nadzieja, by poczuć się wyjątkowo can feel more attractive than love given freely. This includes the pattern of competing with a third person for someone’s love (if a love interest is already in a relationship, or sometimes with a partner’s or one’s own children). In reality, if you have to struggle to earn someone’s love, such love is obviously weak and fleeting rather than particularly valuable.

• Dramat, walka, przemoc. “Negative” attention is better than no attention in the mind of a child. If a child doesn’t have much chance to experience healthy attention, warmth, intimacy and happiness, then drama, rage and suspense can become associated with intense emotions, and therefore with the intensity of a relationship. A peaceful relationship full of respect and understanding doesn’t offer so much excitement, so many ups and downs, which such people can confuse with lack of passion.

These are just the most common patterns, and depending of our own experience, we can develop more “fine-tuned” and elaborated ones. Perhaps you are attracted to people who initially seem available and kind, but suddenly abandon you. Perhaps you are attracted to people who appear independent, authentic and warm, but turn out to be unhappy, withdrawn and insecure. Perhaps you stay in relationship with somebody not because of that person, but because their family seems to offer something you crave – warmth, belonging and connectedness, or status, security and power. Maybe your parents spoiled you and you believe love means receiving without needing to give. And so on.

Te odciski sięgają głęboko, są zakorzenione w znacznie starszych, bardziej instynktownych częściach naszego mózgu niż nasz rozum lub świadoma wiedza i doświadczenie. Czy możemy je zmienić? Yes, we can, if we invest persistent, intense effort for as long as it takes (and the time needed depends of how old you were when the toxic influences started – the younger you were, the more time you’ll need). The more honest and intense your effort, the better the results will be.

Możesz nauczyć się kojarzyć miłość ze zdrowymi emocjami i zachowaniami poprzez pracę ze swoim wewnętrznym dzieckiem, uzdrawianie relacji z rodzicami i intensywną wizualizację zdrowych, pełnych miłości związków. W ten sposób możesz zmienić nie tylko swoje wyobrażenie o miłości, ale także Twój podstawowy obraz siebie – and that can change many other aspects of your life. It’s important to not get scared of change – and to not neglect working with your patterns as soon as pain and frustration subside. Your inner child can “fall asleep” and pain can recede back into subconscious mind – but the deep patterns won’t be healed until they are given dedicated and long-term attention.

Czytaj więcej:

Wzorce w związkach miłosnych

Cierpienie w miłości

Wszystkie artykuły 

Coaching online