Jak pokonać strach przed popełnianiem błędów?

Błędy to najlepszy sposób na naukę

Wielu rodziców wpaja swoim dzieciom strach przed popełnianiem błędów. Błędy są jednak nie tylko normalne, ale i konieczne. Są nie tylko konieczne, ale mogą być nawet pożądane. Dlaczego pożądane? Ponieważ są najlepszy i najszybszy sposób nauki. Can you imagine a person who never makes mistakes? How is it possible for such a person to ever learn anything? They are more likely to avoid new experiences and confine themselves to routine, robotic behaviors.

Educators, and hopefully parents, are aware that children (and adults) learn the most from experience, not from theories and words. As a rule, this experience is based on many mistakes. Każdy z tych błędów sprawia, że nasz umysł przełącza się na wyższy bieg. Nie tylko świadomie, ale i nieświadomie uczymy się dlaczego coś w ogóle jest błędem (np. jeśli nie byliśmy świadomi konsekwencji), jak jak do tego doszło (czy był to sposób myślenia, błąd w percepcji, czy działanie fizyczne) i jak zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia tego błędu w przyszłości.

Tak więc, Im więcej błędów popełniamy, tym bardziej pewni siebie możemy być., since it is from these mistakes that we learn how to avoid them and how to improve. Children who haven’t been allowed to make mistakes don’t have the opportunity to develop such confidence, so they can feel blocked and insecure all their lives. It’s frustrating how many parents don’t seem to understand something so simple and logical.

Edukacja i społeczeństwo

Many parents act as though forbidding mistakes will enable their children to be perfect, while in reality the opposite is true. Whenever we learn something new and complicated, we must repeat some mistakes, but some parents seem to attribute repeated children’s mistakes to bad intentions or even stupidity. They may not really mean it, they may just repeat what they have heard from their own parents, but children don’t know that and such parental comments can easily take roots in their minds.

Ponadto, wielu rodziców krytykuje dzieci za popełnianie błędów, ale rzadko im to wyjaśnia. co zrobić zamiast tego. Children can then feel lost and insecure – they feel they need to come to a solution as soon as possible, but they have no experience to do it. Adult people may feel such childhood feelings emerging in new situations they lack experience with. Instead of recognizing that they need to create experience through mistakes, they may expect themselves to know everything at once, while at the same time knowing it is impossible. The stress this creates can further block them from using their adult resources.

Takie podejście do błędów często rozprzestrzenia się z rodzin na społeczeństwo, więc dzieci będą umniejszane przez siebie nawzajem, często umniejszane przez nauczycieli, a w wieku dorosłym można project intolerance of one’s own mistakes and self-krytykowanie innych. When working with US clients, I often hear that some segments of US society are particularly intolerant and insensitive when it comes to (someone else’s) mistakes, such as wrong choice of partners, reckless or inexperienced young people’s decisions, financial decisions that prove wrong, all of which is often attributed to irresponsibility and bad character. Even if the consequences of such a mistake are much more painful than one deserves, it is not uncommon in US society for such a person to be further trodden down and disproportionately punished. This seems to be a consequence of the Puritan religion, which spread into the mainstream culture.

Ale w większości części świata jest również całkiem normalne, że jeśli nie dorośli, to przynajmniej dzieci są nieproporcjonalnie ukarani and disproportionately criticized for unintentional and petty mistakes. In this way, parents strive to make their lives easier and to ensure that children learn to control themselves as soon as possible. In doing so, however, they do long-term damage to both the child’s self-esteem and his or her own relationship with the child.

Jak rozwijać wsparcie wewnętrzne

Perhaps you have learned to expect punishment, unpleasant results and unpleasant reactions by people around you as soon as you make even a small step outside of the familiar. It’s true that some people will try to control you or boost their own ego in such a way. If this is what was normal in your childhood, your mind can be focused on that and ignore or dismiss the more positive experiences. Yet if you allow yourself to acknowledge these, too, you might be pleasantly surprised by the number of people who will be sympathetic, tolerant or at least neutral to your imperfections. Most people are aware that most mistakes are done without bad intentions. Invest effort into training your brain to notice such people and acknowledge them, while ignoring the others.

Podejmując decyzje, naucz się słuchać i polegać na zmarnowanych rezerwach informacji w swoim podświadomym umyśle. Artykuł Jak nauczyć dzieci korzystać z intuicji? działa również dla dorosłych. Być może twoi rodzice nauczyli cię nie wierzyć swoim przeczuciom i wewnętrznemu głosowi, ale przy odrobinie odwagi i praktyki, to również można zmienić.

Kiedy myślisz o możliwości popełnienia błędu, jakie myśli i obrazy pojawiają się spontanicznie? Czy są to wspierające, współczujące myśli, czy samokrytyka, umniejszanie, mentalne obrazy gniewu, szyderstwa i odrzucenia przez ludzi wokół ciebie? Dla wielu osób to drugie jest normalne i wynika z ich dzieciństwa i sposobu, w jaki zostali wychowani.

For the childish parts of our subconscious minds, parents are still the supreme authority, even when we grow up, so it can be difficult to “erase” their images and voices from our heads. But with effort and perseverance, it is possible. First and foremost, practice making conscious zmiany w dialogu wewnętrznym tak, aby przypominać sobie, że błędy są nie tylko normalne, ale także przydatne i są najlepszym sposobem na naukę. Jeśli możesz sobie wyobrazić takie wsparcie ze strony rodziców, to nawet lepiej, ponieważ rodzice nadal mają istotny wpływ na twoją podświadomość.

When I work with clients, I pay a lot of attention to healing relationships with their parents. Part of this is to recognize that parents (as a rule) did not want you to develop toxic beliefs about yourself, but simply did not know better and repeated the parenting strategies to which they were exposed. Then you might consider how parents really wanted you to feel about your mistakes – usually, they simply wanted you to pay attention, to remember; not to sabotage, insult or demean yourself. If you can imagine your rodzice wspierający cię nawet wtedy, gdy popełniasz błędyJest to najlepszy sposób na przeprogramowanie swojej podświadomości. A jeśli potrzebujesz pomocy, jesteśmy tutaj.